កំឡុងឆ្នាំ ២០០៩-២០១៣ សកម្មភាពគោលនយោបាយមួយចំនួនត្រូវបានរៀបចំដូចជា ផែនការគោលស្តីពីការអភិវឌ្ឍមធ្យមសិក្សា និងសៀវភៅប្រតិបត្តិសម្រាប់ដំណើរការមជ្ឈមណ្ឌលធនធានសម្រាប់មធ្យម សិក្សា គោលនយោបាយស្តីពីសាលាកុមារមេត្រីនៅមធ្យមសិក្សា និងការកែលម្អកម្មវិធីសិក្សា។ប្រព័ន្ធវិក្រឹតការគ្រូបង្រៀន លើមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យានិងវិទ្យាសាស្ត្រត្រូវបានរៀបចំ។ កម្មវិធីបំណិនជីវិតបច្ចេកវិទ្យា ព័ត៌មាន និងទេសចរណ៍ត្រូវបានអនុម័ត និងស្តង់ដារបណ្ណាល័យនៅមធ្យមសិក្សាកំពុងរៀបចំជាសេចក្តីព្រាង។ ការចូលរៀន និងគុណភាពនៅកម្រិតនេះមានការប្រែប្រួលតិចតួច។ អត្រាត្រួតថ្នាក់បានថយចុះ តិចតួច ប៉ុន្តែអត្រាបោះបង់ការសិក្សាមិនមានប្រែប្រួលទេ។ សិស្សភាគច្រើនបានជ្រើសរើសយកមុខវិជ្ជា វិទ្យាសាស្ត្រពិត។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គុណភាពនៅកម្រិតនេះមិនទាន់អាចវាស់វែងបាននៅឡើយ ដោយសារពុំទាន់បានធ្វើតេស្តវាយតម្លៃថ្នាក់ជាតិនៅថ្នាក់ទី ១២។ អាហារូបករណ៍បានផ្តល់ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ សិស្សបានទទួលមេដាយលើមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យានិងវិទ្យាសាស្ត្រ ពីកម្មវិធីប្រកួតស៊ីមេអូអូឡាំព្យាដ និងកម្មវិធីប្រកួតអន្តរជាតិផ្សេងៗទៀត។ ប្រព័ន្ធវាយតម្លៃ ថ្នាក់ជាតិត្រូវបានដាក់ឱ្យអនុវត្តនិងមានថវិកាសម្រាប់ដំណើរការ។ ការប្រឡងថ្នាក់ជាតិនៅថ្នាក់ទី ៩ និងទី ១២ ត្រូវបានអនុវត្តជាទៀងទាត់។ ចំនួនអនុវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាល័យបានកើនឡើង។ សាលាមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិ ៥០ ភាគរយ បានអភិវឌ្ឍទៅជាសាលាមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ។ មជ្ឈមណ្ឌលធនធាននៅមធ្យមសិក្សាត្រូវបានក៏សាងនៅគ្រប់រាជធានី ខេត្ត។ សាលាមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិចំនួន ១៤១ ក្នុងខេត្ត ៨ មានបន្ទប់កុំព្យូទ័រ។ ប្រព័ន្ធនៃការបណ្តុះបណ្តាលនិងវិក្រឹតការគ្រូបង្រៀន ជាពិសេសគ្រូបង្រៀនកម្រិតអប់រំមូលដ្ឋាននៅមជ្ឈមណ្ឌលគរុកោសល្យភូមិភាគ និងវិទ្យាស្ថានជាតិអប់រំកំពុងត្រូវបានពង្រីក។ ការងារវិក្រឹតការលើមុខវិជ្ជាគណិតវិទ្យានិងវិទ្យាសាស្ត្រ ក៏កំពុងពង្រីកផងដែរ។ នាយកសាលាមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិទាំងអស់ និងនាយកសាលាមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិមួយចំនួនបានទទួលការបំប៉នស្តីពី ការគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំ។ ប្រធានក្រុមបច្ចេកទេសនៃមជ្ឈមណ្ឌលធនធាននៅមធ្យមសិក្សានិងបណ្តាញ ទាំងអស់បានទទួលការបំប៉ន ស្តីពីស្តង់ដារកម្មវិធីសិក្សា។ គោលនយោបាយសាលាកុមារមេត្រីត្រូវបានអនុវត្តនៅសាលាចំនួន ៨២៣ (៥០,៧៤ ភាគរយនៃសាលាមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិ)។ បញ្ហាប្រឈមពេលខាងមុខគឺ ការបង្កើនសមធម៌ក្នុងការចូលរៀននៅមធ្យមសិក្សា តាមរយៈបង្កើនចំនួនសាលាមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិឱ្យបានគ្រប់ឃុំ សង្កាត់និងវិទ្យាល័យនៅគ្រប់ស្រុក ខណ្ឌ។ គុណភាពរបស់សិស្សបញ្ចប់ថ្នាក់ទី ១២ ត្រូវលើកកម្ពស់ និងផ្តល់នូវចំណេះដឹងពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត សម្រាប់ការអប់រំបច្ចេកទេស វិជ្ជាជីវៈ និងឧត្តមសិក្សា។ សាលាមធ្យមសិក្សាភាគច្រើន ជាពិសេសនៅតំបន់ជនបទខ្វះខាតធាតុចូលដែលមានគុណភាពដូចជា គ្រូបង្រៀនតាមមុខវិជ្ជា សម្ភារៈបង្រៀននិងគ្រឿងបរិក្ខារ សៀវភៅសិក្សាគោល បន្ទប់ពិសោធវិទ្យាសាស្ត្រ បន្ទប់កុំព្យូទ័រនិងភាសា និងបរិក្ខារបណ្ណាល័យ។ វិធីសាស្ត្រក្នុងការបង្រៀនក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នអនុវត្តតាមរបៀប ជាមេរៀន ចម្លងតាម ដកស្រង់ និងការចងចាំ។ វិធីសាស្ត្រទាំងនេះគួរត្រូវបញ្ចូលនូវការគិត និងជំនាញវិភាគ។ ស្តង់ដារគ្រូបង្រៀនគួរត្រូវពិនិត្យតាមដាន វាយតម្លៃ និងអភិវឌ្ឍជាប្រចាំ។ ការអប់រំបច្ចេកទេសជាមុខងារថ្មីមួយក្នុង ក្រសួង និងទើបតែបានអនុម័តគោលនយោបាយស្តីពី ការអប់រំបច្ចេកទេស។ ក្នុងគោលនយោបាយនេះបានលើកឡើងពី ការបង្កើតវិទ្យាល័យចំណេះទូទៅនិង បច្ចេកទេសនៅគ្រប់រាជធានី ខេត្ត។ នាពេលបច្ចុប្បន្ន សាលាមធ្យមសិក្សាចំណេះទូទៅនិងបច្ចេកទេសចំនួនពីរកំពុងដំណើរការ និងផ្តល់នូវមុខវិជ្ជាសំខាន់បួន។ សិស្សដែលបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាលាទាំងនេះ អាចរកការងារបាន។ កម្មវិធី អប់រំបច្ចេកទេសដែលកំពុងអនុវត្តនាពេលបច្ចុប្បន្ន មានកង្វះខាតទាំងក្របខណ្ឌគុណភាពដ៏រឹងមាំ និងធាតុចូលដែលមានគុណភាព។ ប្រព័ន្ធទទួលស្គាល់និងប្រព័ន្ធធានាគុណភាពសាលារៀនមិនទាន់បានបង្កើត ព្រមទាំងទំនាក់ទំនងរវាងប្រព័ន្ធអប់រំនិងទីផ្សារការងារនៅមានកម្រិត ។ ប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រង រដ្ឋបាលនិងហិរញ្ញវត្ថុសាលារៀនមិនទាន់បង្កើត។ ការងារអប់រំបច្ចេកទេសត្រូវដកបទពិសោធពីប្រទេសដទៃ។ ដៃគូអភិវឌ្ឍជាច្រើនបានចាប់អារម្មណ៍គាំទ្រដល់កម្មវិធីនេះ។
